Goed doen, goed gevoel
Vanmorgen liep ik samen met mijn hond op de stoep in de straat achter ons huis, het is een lange straat met een strook gras, waar zo nu een dan een boom tussen staat. In de verte zag ik een gemeente medewerker staan met een oranje hesje aan en een kantenmaaier. Hij kwam boos mijn kant op. "Niet je hond daar laten poepen." Riep de man tegen mij. "Als mijn hond poept, ruim ik het netjes op." Zei ik een beetje geïrriteerd en boos terug. De man kwam steeds dichterbij, hij was op nog geen drie meter van mij verwijderd. "O, sorry." Zei hij. "Ik zie nu dat je een houdertje heb hangen voor de poepzakjes, sorry, ik had eerder moeten kijken." De man voelde zich schuldig omdat hij boos op mij werd, zonder eerst te kijken, hij oordeelde meteen. Maar ik geef de man geen ongelijk. Ik zei tegen de man dat het niet uitmaakt en dat het kan gebeuren. Hij begon te vertellen dat er erg veel poep in het hoge gras ligt en dat hij daar niet blij mee is. De man moest namelijk het gras maaien met de kantenmaaier. Al het poep wat in de kantenmaaier komt, schiet alle kanten op, de man komt dan helemaal onder de poep te zitten. Ik vind het daarom ook erg sneu voor de man dat er veel mensen zijn die de poep van hun hond niet opruimen op een plek waar iedereen langsloopt. Gelukkig doen mijn man en ik dat altijd wel. Ik voelde me daarom eigenlijk ook best wel goed, ook al had ik medelijden met de man. Ik voelde me goed omdat het niet de poep van mijn hond is die de man tegen zich aankrijgt. Ik had de man nog veel succes gewenst en ben verder gelopen, waar mijn hond vervolgens poepte en ik het netjes had opgeruimd. Hierdoor geeft een goede daad mij een goed gevoel.
